PËRSHKRIM I SHKURTËR: ”Mielli në damarët tone” të shpërndarë nëpër botë për shkak të luftës, të cilat takohen përsëri, pas 20 vitesh, në qytet, në apartament, në mbrëmje. Gjithçka ka drryshuar, qyteti, vendi, populli, përbërja etnike, rrugët, fytyrat e njerëzve, por traumat kanë ngelur dhe nuk mund të fshihen as edhe nga koha, as edhe nga ndryshimi i lokacionit gjeografik. Ajo ngelet si pajme për botën, mënyrë e të menduarit, model i sjelljes. Me kalimin e kohës, trauma bëhet e njohur dhe e këndshme, kalimi nëpërmjet traumës bëhet e dhimbshme dhe me shumë të papritura. Individi mbetet në grackën e traumës.
